نتایج پژوهش اخیر مرکز تحقیقات اپتیک و لنز ایران روی بیش از ده هزار فردی که از انواع لنزهای تماسی چشم استفاده می کردند، نشان داد، استفاده از آب استریل و آب اکسیژینه 3 درصد در مراقبت و نگهداری از لنزها، عفونت و زخم قرنیه را در این جامعه آماری نزدیک به صفر رسانده است.
دکتر پرویز زرین بخش، چشم پزشک و رییس مرکز تحقیقات اپتیک و لنز ایران گفت:
«به دلیل تامین بخشی از آب شرب شهرها و به ویژه تهران از آب چاهها، افرادی که لنزهای چشمی خود را با آب لولهکشی میشویند، معمولا به عفونت و زخم قرنیه چشم دچار میشوند.
یافتههای یک پژوهش که اخیرا در مرکز تحقیقات اپتیک و لنز ایران انجام شده، نشان میدهد عفونت قرنیه در افرادی که برای نگهداری و مراقبت از لنزهای خود از آب استریل و آب اکسیژنه 3 درصد استفاده میکنند، نزدیک به صفر رسیده است.
طی بررسیهای انجام شده در این مرکز، مشخص شد آلودگی آب شهرها یکی از دلایل ابتلا به عفونت قرنیه است و از آن پس با ابداع روش فوق، موارد عفونت قرنیه در استفادهکنندگان از لنزهای تماس چشم مشاهده نشده است.
عفونت قرنیه مشکلی است که در تمام دنیا گریبانگیر مردم به ویژه استفادهکنندگان از لنزهای تماسی است. در ایران به دلیل مساله خشکسالی و بهرهگیری از آب چاهها و آلودگی آبها به ویژه پایتخت، این عفونت بیش از سایر کشورهاست.
هماینک سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA) مشغول بررسی روشهایی با هدف کاهش عفونت قرنیه ناشی از مصرف لنزهای تماسی است که نتایج پژوهش پنج ساله انجام شده روی بیش از ده هزار بیمار در مرکز تحقیقات اپتیک و لنز ایران به نشریه "کنتاکت لنز تودی" از نشریات وابسته به FDA ارسال شده است.
ممنوعیت استفاده از آب لولهکشی برای شستن لنز و دستها و شستوشوی دستها با آب استریل و لنز با آب اکسیژنه 3 درصد، برای استریل کردن لنز و جالنزی از مقدمات این روش به شمار میرود.
شستوشوی ریشه مژهها با شامپوی بچه رقیق شده با استفاده از گاز استریل و استریل کردن لنز و جالنزی به وسیله آب اکسیژنه 3 درصد به مدت هر روز 15 دقیقه تا نیم ساعت به عنوان دیگر روشهای جلوگیری از عفونت قرنیه است.
نخست میبایست دستها را با آب و صابون مایع شستشو داد. سپس با ژلهای استریل کننده آن را ضدعفونی کرد و در نهایت با آب جوشیده سردشده، شستوشو داد.
علت عفونت با لنزهای تماسی چشم، نخست مستعد شدن چشم به عفونت به دلیل اکسیژن رسانی ناکافی به قرنیه و دوم آلودگیهایی است که از طریق دست، لوازم آرایش و آلودگی پلک به لنز و چشمها منتقل میشود.
آلوده شدن جالنزی، لنز و محلولهای نگهدارنده به عنوان دیگر عوامل ابتلا به عفونت قرنیه هستند.
لازم به ذکر است، عفونت قرنیه در مراحل اولیه سبب تاری دید، درد، سوزش، ترشح و در صورت درمان نشدن موجب زخم قرنیه و نابینایی چشم میشود.»
در سال 1387 به دنبال شیوع انگل "آکانتامبا" و "میکروب" "پسودوموناس" در تهران، تعداد زیادی از افراد به ویژه استفادهکنندگان از لنزهای تماسی چشم، دچار عفونت و زخم قرنیه شدند که پس از بررسیهای انجام شده، مشخص شد، منشا آن آب شرب آلوده به این میکروب بوده است.
از آن پس در مرکز تحقیقات اپتیک و لنز ایران، بررسیهایی با هدف پیشگیری از عفونتهای قرنیه که از طریق لنزهای تماسی اعم از سخت و نرم (هارد و سافت) ایجاد شده بود، انجام و منجر به ابداع روش بهرهگیری از آب استریل و آب اکسیژنه 3 درصد در مراقبت و نگهداری از لنزها شد.
بنا بر گزارش مذکور، این پژوهش طی پنج سال روی بیش از ده هزار فردی که از لنزهای تماسی چشم استفاده میکردند و همگی با شیوه فوق به شستوشوی لنز، جالنزی و دست خود اقدام میکردند، صورت پذیرفت و نتایج آن بیانگر آن بود که به جز دو مورد خاص که عفونت قرنیه آنان ارتباطی با رعایت مسایل بهداشتی ناشی از شستوشو نداشت، خوشبختانه در بقیه این جامعه آماری عفونت قرنیه مشاهده نشده است.
11 نکته درباره محلول مخصوص شستشوی لنز
1- هنگام خرید و انتخاب محلول شستشوی لنز با چشم پزشکتان مشورت کنید.
2- محلول را از داروخانهها و فروشگاههای معتبر خریداری کرده و به تاریخ انقضای نوشته شده روی محلول توجه کنید.
3- بسته به نوع لنزی که استفاده میکنید و میزان پروتئینی که روی لنز شما رسوب میکند، پزشک شما ممکن است محلولهایی را برای از بین بردن پروتئینها پیشنهاد کند. هرچه عمر لنزتان بیشتر باشد، نیاز به این محلولها بیشتر میشود، ولی لنزهای قابل تعویض معمولاً نیاز به این محلولها پیدا نمیکنند.
4- از قطرههای چشمی لنز تماسی برای نرم کردن و مرطوب نگه داشتن لنز و چشم خود استفاده کنید.
5- اگر نسبت به مواد شیمیایی موجود در محلولهای لنز تماسی آلرژی پیدا کردید، بهتر است از محلولهای بدون مواد نگهدارنده استفاده نمایید.
6- انتخاب صحیح محلولهای نگهداری کننده لنز، رضایت استفاده با لنز تماسی را افزایش میدهد.
7- تمیز کردن لنز موجب ضدعفونی شدن آن نمیشود. بنابراین علاوه بر تمیز کردن لنز با سرم شستشو، باید آنها را هر چند وقت یک بار با محلولهایی مانند پروکسیدهیدروژن ضدعفونی کرد.
8- محلولهای نگهداری لنز نرم با محلولهای نگهداری لنز سخت متفاوتاند. بنابراین آنها را به جای یکدیگر استفاده نکنید.
9- نوع محلول نگهداری لنز را بدون مشورت با اپتومتریست (کارشناس بینایی سنج) یا چشم پزشک عوض نکنید.
10- لنز را در آب یا شامپو نگهداری نکنید. بعد از اینکه محلول نگهداری را داخل جا لنزی ریختید، فورا درب محلول نگهداری را ببندید، زیرا محلول به وسیله میکروارگانیسمهای موجود در فضای آزاد آلوده خواهد شد.
11- هنگامی که لنز روی چشمهایتان قرار دارد، از قطره یا پماد چشمی استفاده نکنید.
منبع:تبیان
موضوعات مرتبط: بیماری های چشمی ، ،
برچسبها: